Un weki no, bakra's!

Ja! Hier het allereerste bericht uit Paramaribo...

Het is hier geweldig leuk!
We hebben allebei een Surinaams nummer en smsjes krijgen, vinden we leuk! We weten namelijk dat er mensen zijn die dit hele verhaal niet zullen lezen! ;)
Charmy: 00597 8732706
Floor: 00597 8732611

We zijn trouwens een beetje onverwachts het internetcafe ingedoken, dus kunnen we helaas nog geen foto's er op zetten, want die zeggen zoveel!! Echt ongelooflijk wat we hier allemaal zien.


Vliegreis:
Eindelijk vertrokken we 1 oktober vanaf Schiphol, wel evengoed weer na 3 kwartier vertraging, maar voor de rest ging het goed. Aan boord was er nog ruzie, door een dronken passagier, alsof we nog geen hekel genoeg aan de reis hadden...

Aangekomen op Sandarein, voelde we meteen de hitte hoewel het al laat in de avond was. Na onze koffers gepakt te hebben, werden we onthaald alsof we 2 beroemdheden waren. Dranghekken met allemaal mensen erachter en overal taxichauffeurs die riepen. Al snel vonden we een knappe vent met een bordje waar onze namen op stonden!!

Tijdens de rit keken we onze ogen al uit. Overal hutachtige huizen en heel veel mensen hingen op straat bij auto's en supermarktjes. We wisten meteen waarom we niet 's avonds over straat moeten lopen.

Aangekomen bij het Boerenhuishotel, stonden de meiden die er al waren op ons te wachten. Ze hebben ons veel verteld en het was gezellig. We zijn nu met z'n a11en in het huis. Iedereen heeft een eigen kamertje en er is een gezamelijke kamer en keuken. Er zijn 3 douches en 3 wc's en het is best te doen met zn allen.


Citytour en Taalles:
Meteen de volgende dag op pad met onze gids Patrick. Hij heeft wat dingen verteld over Suriname en Paramaribo. Over de onafhankelijkheid de afschaffing van de slavernij, etc. Daarna gingen we nog een hapje eten bij de SMSpier.

Daarna kwamen we uiteraard (we moeten tenslotte wennen aan de Surinaamse cultuur) te laat aan bij de Taalles. Met we bedoel ik trouwens, Petra, Myrthe, Suzanne en Saskia. Allemaal vrijwilligers die dezelfde tijd aangekomen zijn en ook in het Boerenhuishotel verblijven.
We kregen Sranang Tongo les. Wat een leuk taaltje. We snapten in een keer waarom er soms'bakra' tegen ons werd, want dat betekent 'blanke'. We kregen les van Sandra die goed hielp om af en toe onze buikspieren te trainen, erg lachwekkend.

Onze eerste trip:
Meteen de volgende ochtend gingen we voor 4 dagen de jungle in!! Echt leuk om daarvoor je tas in te moeten pakken als je geen idee verder hebt... We waren totaal met z'n 7en op tour. We hadden 3 begeleiders mee. Gids Jacqueline, een Surinaamse vrouw die je in alles gerust stelde, de sfeer er inhiel en heel veel kennis had. Haar zus, Sjandra, die de kokkin was en Rafael, een jongen van 24 jaar die onze wel zou vervoeren. Ik dacht dat de bus maximaal de hoek van de straat zou halen, voor mn gevoel erg krakkemikkig. Tijdens de rit hebben we onze ogen uitgekeken! Dat het allemaal bestaat! Net nadat we Paramaribo trouwens uitreden, reden we nog langs een klein stadion, (lees: voetbalveld met een hek er om heen) wat vernoemd is naar Clarence Seedorf.
De weg was erg hobbelig waardoor er soms mensen letterlijk in de lucht in vlogen. We begonnen al kleine hutjes te zien en kleine 'dorpjes'. Na ruim 5 uur in de auto getrild te zijn, slenderen is er niks bij, kwamen we met strakke benen aan bij Atjoni, een opstapplaats aan de Suriname rivier. Daar moesten alle spullen van het busje in een bootje, waar je met 2 personen naast elkaar kon zitten. Ik vergeet trouwens te zeggen dat het snikheet was. Haleluja! Dus die boottocht van ongeveer een uurtje was heerlijk. We waren trouwens letterlijk oranje geworden door de busrit door het bouxietweg waar we op reden.... Tijdens de boottocht zagen we naakte kindjes badderen in de rivier. Moeders daarnaast op stenen de was doen. Kleine dorpjes met 5 hutjes van hout en een dak van bladeren. Echt ongelooflijk om zoiets in het echt te zien. Dat het echt bestaat!
Uiteindelijk kwamen we aan bij ons prive-eilandje, Kininie Paati. Ja, het is echt geen grap. De foto's krijgen jullie nog.... Want ik weet even niet hoe ik het moet beschrijven. Walhalla!
Door de hitte werden meteen de bikini's aangetrokken en gingen we zwemmen. Nou zwemmen kon je het niet noemen want er waren gevaarlijke roggen (die van Steve Irwin) dus we mochten op een klein stukje stroomversnelling badderen.
We waren best moe van de reis van het tot nu toe best drukke programma, dus 's avonds (pikdonker) gingen we nog even met de boot de rivier in, op zoek naar de Kaaimannen. We hebben er eentje gezien, maar helaas kun je op de foto alleen 2 rode ogen zien.
Daarna de eerste nacht in een stapelbed....Wij moesten natuurlijk weer bovenin! En dat is geen succes kunnen we vertellen! Elke keer als wij het bed in wilden trokken we bijna dat bed om!

Het eilandje is trouwens van 'Oom John'. We hebben ook van hem schattige foto's!

De volgende ochtend na het ontbijt gingen we 3 dorpjes bezoeken, Malariakondre, Niw Aurora en Tharli (Tjai) Kondre. Jacquline vertelde ons trouwens continu over de dieren, de dorpjes en de bomen. De bewoners waarderen het niet als je foto's van ze maakt, dus dat hebben we helaas niet, maar het was echt bizar om er door heen te lopen..... Op een gegeven moment kwamen we bij een dorpje aan waar een jongetje met waarschijnlijk het Down Syndroom op ons afkwam. Voortanden had hij niet. Hij zat aan z'n neus en ik zei toen "pep". Al vrij snel had hij het door en bleef op zn neus drukken. Ook kwam natuurlijk de "tingeling" erbij als hij aan zn oorlel tikte. Daar had hij wat meer moeite mee, omdat hij het niet uit kon spreken. Ondertussen luisterde we half naar Jacqueline die een verhaal aan het vertellen was over een vrouw die tegelijkertijd rijst oogste. Ondertussen deden 2 meisjes ook mee met 'Pep en tingeling'. We moesten op een gegeven moment verder, maar onze nieuwe vriend bleef bij ons. Uiteindelijk na letterlijk over de grond gesleept de zijn door een meisje naar zijn moeder toe, bleef hij achter. Nadat we om de hoek waren, hoorden we ze het nog doen. Zo leuk!

Na de dorpjes bezocht te hebben, keerden we terug naar ons eilandje. We hebben in een van de dorpjes ook nog een 'gewaad gekocht, een pangi. Teruggekomen gingen we naar de kostgrond kijken van Oom John. Iedere dorp heeft zn eigen kostgrond, daarop hebben ze allemaal bomen en planten, zoals bananen-, cacao-,casave- en mangobomen, etc. We konden oom John trouwens niet verstaan. Hij praatte Saramacaans.

De volgende dag moesten we ons stulpje verlaten. We gingen de Brownsberg beklimmen! We kwamen aan bij onze volgende overnachtingplek, waar we in hangmatten gingen slapen.
We liepen naar de Leo Vall en Irene Vall. Eerst de berg af... Dat was nog wel redelijk te doen, maar ondertussen hadden we al 3 liter uitgezweet. Uiteindelijk kwamen we bij de Irene Vall, een waterval. We hadden iets reusachtigs verwacht, maar dat was het niet. Maar het was zo heerlijk om daar onder te kunnen te staan met die hitte!! We leken wel 2 meiden uit een Shampooreclame.
Daarna de toch omhoog. Wat een drama! Tijdens het lopen hadden we trouwens onwijs veel last van stekende horsels. Je werd er helemaal gek van. Dat gezoem! Je kon niet stil bleven staan, anders steekten ze je.
De zweetdruppels vielen letterlijk op de grond als je voorover stond. Iedereen was doorweekt. De treden van de natuurtrappetjes waren ook zeker niet voor kleine mensen gemaakt. Na even bij de Irene Vall te zijn geweest gingen we ook nog naar de Leo Vall.
De groep was inmiddels een beetje gesplitst vanwege het tempo. Charmy was samen met Myrthe tussen de kop- en staartgroep gaan lopen en ik liep tussen Charmy en Myrthe en de staartgroep in. We waren verkeerd gelopen!!! Gelukkig kwam ik op een gegeven Charmy en Myrhe weer tegen. De drie musketiers dachten wel even gezamenlijk terug te lopen naar de slaapplaats. Mooi niet! Achteraf bleek dat we bijna naar een andere Vall waren gelopen. Na een half uur minimaal verkeerd te hebben gelopen, kwamen we eindelijk aan. En ze waren niet eens ongerust..... Maar we konden er allemaal allemaal om lachen. We hebben sowieso wat afgelachen. Jeetjemina.

'S avonds gingen we naar een barretje op Brownsberg. Char ging al meteen aan de Jogo, een literfles Parbobier. Het was gezellig en we praatten over van alles en nog wat. Rafael, onze chauffeur, kon ons wel even vertellen hoe het versieren in Paramaribo gaat. Lachwekkend!
We liepen op een gegeven moment even naar de wc. Daar was het moment wat ik nooooooit meer wil meemaken. Er zat een vogelspin in de wc!!! Ik heb de hele berg bij elkaar gegild en ik denk zomaar dat ze me zelfs in Venezuele konden horen. Verschrikkelijk. Foto volgt nog....

's Avonds slapen in hangmatten. Relaxt om overdag in te liggen, maar niet echt om in te slapen....
Daarna weer de terugrit naar huis waar we ook nog even een dode slang op de weg lagen liggen en de lange rit over de bouxietweg, waardoor we nog meer oranje werden. Aangekomen bij het Boerenhuishotel was het heerlijk om te douchen! Ik was trouwens nog zo handig om mn portemonnee in de taxi te laten liggen met mn kamersleutel erin, maar die werd gelukkig teruggebracht door een aardige chauffeur. 's Avonds hebben we gegeten bij een Italiaans restaurant, de Waag.

Vandaag zijn we even langs onze projecten geweest. Bij Ramoth heb ik kennis gemaakt met de Kapitein, aangezien ze weinig tijd had, heb ik geen rondleiding gehad, maar gelukkig kan Char er eventueel ook terecht!! Morgen om 8.00 gaan we beginnen bij de creche. (Nee, teammaatjes, dus geen bouwvakker uithangen!!) Daarna gingen we naar Christoforus waar we een uur moesten wachten..... op zn Surinaams! Het was leuk om naar de man zn verhalen te luisteren, maar de werktijden zijn vanaf 16.00 en zodra het gaat schemeren moet je echt zorgen dat je thuis bent. Char gaat morgen wel even kijken van 16.00 tot 18.00, maar die meneer kon begrijpen als de werktijden een probleem zouden worden. Het is dus nog even afwachten.

Daarna even naar het plaatselijke zwembad, Vos, gegaan. Het ging op een gegeven moment onweren, terwijl het snikheet is, daarom zijn we maar weggegaan om nu te internetten.

Ik ben moe van het typen, dus let totaal niet op de typfouten!
Volgende keer een kleiner verhaal maar met foto's!! We maken hier zoveel mee en het lijkt alsof er we er al 3 weken zitten.

Het is leuk!!!!
En berichten uit Nederland vinden we ook leuk.

Daaaaaaaaaaaag allemaal.
xx Charmy en Floor