Een bekende ' bosneger' & Kinderhuis Ramoth

Toch nog even een berichtje voor het weekend...

Deze week is het Salsasuri in Paramaribo. De hele week staat in het teken van salsa, waar Char en ik inmiddels steeds meer een hekel aan krijgen. Een aantal huisgenootjes zitten dan ook op salsales en in het begin was het salsa voor en salsa na. Gelukkig is het nu niet meer standaard het gespreksonderwerp. Maar goed... Gisteravond zijn we naar de Havana geweest. Dat is een grotere 'club' in Paramaribo. Tot 1.00 was er een Salsacontest, dus Charmy, Myrthe, Semmy (ook een huisgenootje) en ik besloten om rond 0.30 een taxi te pakken, de andere huisgenootjes gingen al vroeg heen.
En daar stond hij ineens hoor........ Edgar Davids! We moesten echt met hem op de foto. Op een gegeven moment heb ik mijn stoute slippers aangetrokken en liep naar hem toe. "Ik wil niet vervelend doen, maar mag ik ajb met je op de foto?" Hij zei: "Het spijt me, babe, maar het kan niet." Ik vroeg waarom, maar hij zei dat we overdag foto's mochten maken wat we wilden, maar liever niet tijdens het uitgaan, de stinkerd! Uiteindelijk heeft Semmy van achter stiekem een foto weten te maken. Ondanks de salsa die nog steeds draaiden, was de avond voor Char en mij al goed!! Rond 1.15 werd de salsa stopgezet en werd er normale muziek gedraaid. Naja normaal? Het is allemaal van dat dancehall, r&b, etc. en als er eens een leuker houseliedje komt, dan gooien ze er wel weer de bubbling remix style doorheen.... Ach we vermaken ons wel!

Gisterochtend hebben we ook aangegeven bij Kinderhuis Ramoth dat we ze gaan verlaten. We voelen ons daar nutteloos en kunnen er voor onszelf geen voldoening uit halen. De kinderen, van 0 t/m 3 jaar, spelen 's morgens. Dan gaan ze eten en drinken, dan weer spelen, dan baden. Vervolgens moeten ze op bed liggen tot ze weer rijst moeten eten en dan van 12.00 tot 13.00 is het echt rusten en moeten ze op bed liggen.... Als we iets deden met de kinderen, zoals tekenen, dan waren ze er na 10 minuten al weer klaar mee en liepen ze alweer te banjeren door het lokaal. Veel kinderen zijn letterlijk al 'verpest'. Ze slaan en bijten elkaar en ze hebben echt nooit gehoord van samen spelen. af en toe zitten er natuurlijk ook leuke momenten bij als ze bijvoorbeeld 's morgens als je binnenkomt naar je toe komen rennen, of als ze kneiterhard moeten lachen. We hebben eerst een kort gesprek gehad met Kapitein Forester en daarna aan de zuster verteld. De zuster zei dat we niet weg moesten gaan, omdat de kinderen aan ons gingen wennen en dat we goed voor ze zijn, etc..... Allemaal leuk en aardig, maar vind je het gek. De zuster speelt 24/7 met haar telefoon en doet verder amper wat met de kinderen. Wij zouden echt nooit kunnen werken in Suriname. We hebben maandagochtend onze laatste dag. We hebben foto's gemaakt van alle kinderen en die gaan we ophangen in de klas en alle tekeningen die ze gemaakt hebben.
Toen we 's middags thuiskwamen, kregen we alleen weer ander nieuws te horen wat het vrijwilligerswerk waarschijnlijk een hoop gaat veranderen... Bij Huize Campagne waar we zouden gaan werken en ook veel huisgenootjes werken, is misschien TBC. Dus niemand mag de komende week daar werken, totdat er duidelijk is wat een aantal kinderen hebben. Dus komende week zijn we allemaal vrij en hebben besloten dat we maar een poging gaan doen om te bakken bij het zwembad. Char is er nu al mee begonnen. Het is ongeveer 37 graden en gevoelstemperatuur meer dan 40! Amper uit te houden allemaal en 24/7 zweet op je hoofd....... Ach, beter dan die vrieskou in Nederland ;)

Ik ga er ook weer even wat foto's bij zetten.

Morgen onze actieve trip naar Berg en Dal.

xx Charmy en Floor

PS. Richard K. Je hebt Char heel erg gelukkig gemaakt met je smsje!! De smsjes stromen nu binnen! :D