Blanche Marie & Goodbye Suri!

Alweer het laatste bericht uit Suriname!! :( De tijd is zo ontzettend snel gegaan en aan de ene kant balen we wel dat we weer naar huis gaan. Onze vlucht naar Curacao is vervroegd, in plaats van 9.00 morgenochtend, vliegen we nu om 6.00. Ja wie had gedacht dat het i Suriname vervroegd zou worden!Vannacht worden we al om 2.45 opgehaald door een busje van Ashruf.
De avond voordat we naar Blanche Marie vertrokken, hadden we nog een afscheidsetentje van huisgenootje 'kleine' Maaike. Normaal gaan we dan naar een restaurant naar keuze van de vertrekker. Maaike die had andere plannen en die had huisgenoot Michael gevraagd om voor ons thuis te koken. Hij heeft een lange tijd in onze keuken gestaan en uiteindelijk kregen we soep, kip en een door Maaike gemaakte salade voorgeschoteld. Charmy heeft smakelijk gegeten en ik vond het prima met alleen de salade. 's Avonds nog een tijdje gezellig gedaan en onze tas gepakt voor onze laatste big trip; Blance Marie. :)
De volgende dag moesten we om 8.30 bij Blue Frog zijn. We waren totaal met 6 personen en 2 gidsen, Irvin & Sergio en reden in 2 verschillende jeepachtige auto's. Na 2 uur rijden moesten we een groot mes, ben even de naam daarvan kwijt, ophalen bij een boerderij vlakbij de Colakreek en daar was ook gewoon een mini sprookjesbos!! :D Het snoephuisje van Hans en Grietje en Doopy (van de zeven dwergen) keek ons toe vanaf een balkonnetje. Vervolgens reden we door naar Witagron om ons, eerder opgehaalde bij Zanderij, bami en nasi op te eten. Onderweg nog even gestopt op een schildpad te bekijken en moesten we een brug goed leggen. Bruggen liggen hier met houten planken en daar moet de bus precies over kunnen rijden. Soms moeten die balken dus 'even' goed gelegd worden..... Uiteindelijk kwamen we 's avonds aan bij onze guesthouse van Blanche Marie. Het was al donker en er was geen licht, niet bepaald ideaal dus. Myrthe, Charmy en ik sliepen op een kamer en we hadden al snel meerdere kamergenootjes, rondvliegende vleermuizen. Klamboes werden dus ook maar even opgehangen en dit keer dus niet voor de musquiten. Die avond gedoucht in het donker in een buitendouche (geen aanrader!) maar best apart en nog wat gepraat. Rond 1.00 gingen we de binnenkant van onze ogen bekijken.
De volgende dag werden we al snel wakker van de rondvliegende vleermuizen en gingen we rond 8.00 ontbijten. Het guesthouse lag echt onwijs mooi gelegen. Aan een klein stromend riviertje en zover van de 'levende' wereld. Rond 9.30 liepen we naar de Blanche Marie Vallen. Het is momenteel erg droog, dus we werden van tevoren al gewaarschuwd dat ook de Blanche Marie Vall misschien droog stond. We kwamen aan en het was echt ontzettend groot. Hij stond inderdaad erg droog, maar er was evengoed nog een, in vergelijking met de Leo- en Irenevall van Brownsberg, een erg grote waterval. We hebben daar gedobberd, Char heeft zich laten masseren door de waterval, zelfbedachte spelletjes gedaan en we hebben gezond op de stenen. Rond 13.00 waren we weer terug voor de lunch en moesten we onze spullen weer pakken om richting Apoera te rijden. Onderweg was er een enorme boom op de weg gevallen!!
*Tussendoor:
Zo net even de huisbaas op bezoek geweest. Ontzettend kwaad. Wat een verschrikkelijke vent!! Ach, dat horen jullie wel weer als jullie thuis zijn... En ze doen het niet om het geld, maar ze zijn waarschijnlijk ontzettend gefrustreerd dat bijna het hele huis nu weggaat, vanwege het irritante gedoe van hun...
Wij gaan nu onze eigen echte afscheidslunch houden bij Lekker. Dus straks typ ik weer verder en komen de laatste foto's er op!
Odi Odi!!
Net terug van onze heerlijke lunch! Floor heeft het er lekker van genomen. En ligt nu uit te buiken op de bank. Daarom toch nog een stukje van mij(Charmy).
Even terug naar onze huisbazen. Die mensen zijn echt niet goed! Praten kennen ze niet, alleen heel hard schreeuwen. Communicatie is dan ook niet echt 1 van de specialiteiten van Surinamers zijn we hier achtergekomen. Een kleine opsomming waar wij van beschuldigt worden: Wij breken spullen en zeggen dat niet, we groeten hen niet maar dat doet ze niets maar het is wel beleefd, we liegen om 10 euro, we zijn brutaal, hebben een grote bek, we zijn walgelijk en moeten opdonderen. Het was dus een gezellige afsluiting met onze huisbazen. Maar goed we hebben alle 3 (Myrthe, Floor en ik) een 10tje gelapt en gezegd dat het duidelijk was zodat ze op konden donderen. Maar even voor de duidelijkheid ze doen het niet voor het geld! Yeah right!
Terug naar Blanche Marie..
Er was dus een boom op de weg gevallen die je niet even aan de kant duwt. En met aan beide kanten oerwoud konden we er niet omheen. Dat mes dat we hadden gehaald kwam dus goed van pas. Onze gidsen moesten dus behoorlijk aan het werk. Wij waren voor de mental coaching. Het duurde even maar uiteindelijk was ie doorgehakt. Daarna dat stronkie aan de auto gebonden en aan de kant getrokken. Vervolgens reden we nog geen 3 meter of we waren weer bij de brug waarvan de planken goed gelegd moesten worden om niet vast komen te zitten. De planken waren nu inmiddels behoorlijk verschoven en we moesten dus even gaan puzzelen om alles weer goed te krijgen. Hierna konden we doorrijden en kwamen we door de vertraging weer in het donker aan. In Apoera stond gewoon een 'normaal' huis. Wij dachten dat het een geintje was en dat wij daar echt niet gingen slapen, maar helaas moesten we daar echt slapen. We wilden in een hutje, in een tent, op de grond maar niet in een huis. Dat was dan ook een beetje een tegenvaller. De volgende ochtend zijn we gaan varen over de rivier om otters te gaan kijken. We hebben er in totaal 2 gezien dus het was niet zo'n succes. Wel nog wat vogels gezien. Daarna gingen we naar een stukje 'strand'. Het was midden op de dag en geen stukje schaduw te vinden, daar mochten we zwemmen en gingen we lunchen. Net alsof je trek hebt in eten als je midden in de zon zit?! We gingen dus behoorlijk out daar! 's Avonds hebben we geborreld en zijn we naar de plaatselijke (openlucht) disco geweest. Floor ging niet mee die had een lichtelijke zonnesteek opgelopen die dag. Echt grappig om daar te zijn! Myrthe en Helma stonden al snel te schuren met de gidsen, ik heb een lesje tango weggegeven en stiekem een salsalesje genomen. Ook ben ik de beste vriendin geworden van een indiaan van 50jaar. Hij dacht dat ik een dochter van 2jaar had en ik moest goed voor haar zorgen en niet teveel drinken. Dit heeft tie de hele avond ongeveer 100x herhaald net als dat ik zijn beste vriendin was. Toch nog vrienden gemaakt in Suriname.
Na ongeveer 2 uurtjes geslapen te hebben zaten we alweer aan het ontbijt zodat we daarna de boot in konden richting Nieuw Nickerie. Eerst afscheid genomen van Sergio, die moest een andere trip gaan doen. Daarna zijn we gaan varen en gingen we naar British Gyana.Daar moesten we ons naam, geboortedatum en beroep opgeven. Daar werd weer even duidelijk dat ons engels nog steeds niet al te best is. Daarna een aantal uren in de boot gezeten en kwamen we uiteindelijk bij Nieuw Nickerie. Daar zijn we gaan lunchen en hebben we de Zeedijk gezien. Daarna naar Bigi Pan, een natuurreservaat, we waar onze laatste overnachting zou plaatsvinden. Het was er echt supermooi! We sliepen uiteindelijk in hangmatten in een hutje boven het meer. We hebben kaaimannen, rode ibissen, ijsvogels, uilen, een moerasarend en nog veel meer dieren. Onze gids zei dat er geen muggen waren daar, maar bij zonsondergang waren we allemaal al lekgeprikt. De volgende ochtend nog een rondje gevaren en even bij de buurman op bezoek geweest. Deze was volgens mij al of nog dronken, maarja wat moet je anders in je eentje in zo'n hutje!Ik geef hem groot gelijk. Terug bij ons hutje spullen gepakt en weer in de boot terug naar Nieuw Nickerie. Onderweg waren er weer veel kaaimannen en van die springvissen. We hebben gewoon 3x zo'n vis in de boot gehad. Nou we schrokken ons kapot. Vooral onze dierenvriend Floor was er niet echt blij mee en de tranen stonden dan ook in haar ogen toen de vis iets te dicht bij haar in de buurt kwam. Maar dat viel nog mee want Jolien die achter ons zat kreeg er een tegen haar nek en had de hele weg nog de slappe lach. We moesten ook de boot nog over een soort dammetje heen slepen. Het leek wel klunen maar dan ff iets anders.. Toen ik daarna weer de boot in wilde stappen liet ik Floor haar fototoestel in het water vallen! Gelijk eruit gehaald en hij leek niet heel erg nat..maar hij doet het inmiddels nog steeds niet! Echt vervelend. Vanaf Nieuw Nickerie zijn we met een busje teruggegaan naar Paramaribo. Het was een erg gezellige maar wel een beetje saaie trip. We haddden er wel meer van verwacht! We hebben namelijk uiteindelijk wel veel gereisd en stilgezeten.
's Avonds moesten van nog met Tessa uiteten omdat zij de volgende dag weer naar huis ging.
We zijn hier ook naar een Surinaams verjaardagsfeestje geweest. De vader van een collega van mijn vader werd 75 jaar. Toen we aankwamen moesten we in een rij staan en die rij ging op muziek langs de jarige om hem te feliciteren. Er daarna een brassband, echt geweldig! Als wij gaan trouwen willen we zeker een brassband! Er was een lopend buffet en er was een bandje die de Surinaamse versie van 'Heb je even voor mij' deed. Toen we weggingen kregen wat nog een doosje cake en een koffiemok.
Woensdag was ons volgende afscheidsetentje alweer maar nu van Saskia, zij gaat naar Curacao, Aruba, Miami en daarna komt ze weer terug naar Suriname. Waarschijnlijk zien wij haar nog even op Curacao zondag.
Inmiddels hebben we roti gegeten en naar Blauwgrond geweest. Alleen had mijn moeder er niet bij verteld dat het geen restaurant is maar een straatje met allemaal 'restaurantjes'. Omdat we niet echt veel geld meehadden zijn we maar bij een goedkoop restaurantje met maggi op de muren gaan zitten.
Alle souvenirs hebben we inmiddels ook gekocht en in een pakket, nouja zeg maar gerust grote doos, verzonden naar Nederland. We hopen dat tie aankomt want de verzendkosten zijn niet echt hoog en er mocht maar een waarde van 50 euro in zitten. Nouja de slipper van Floor zijn bijna al meer waard!
Gisteren was het natuurlijk Sinterklaas! Wij zijn niet lief geweest dit jaar want we hebben niets gehad van de Sint.
We zijn 's ochtends eerst naar het Lotjeshuis geweest, dit is een tehuis voor verwaarloosde kinderen van 0-5 jaar. Het zag er allemaal supergoed uit. Echt helemaal het tegen over gestelde van Huize Campagne. 's Middags hebben we Sinterklaas bij Campagne gevierd. We hebben in groepjes spelletjes gedaan zoals zaklopen, snoephappen, spijkerpoepen, blindemannetje en basketballen. Het was erg gezellig maar behoorlijk chaotisch! De kinderen werden ontzettend verwend, er waren namelijk allemaal donaties voor de kinderen gedaan. Er was snoep, drinken, ijs, chips etc. Aan het einde van de dag hebben we afscheid genomen van mevrouw Campagne en de kinderen.
Het is nu inmiddels zaterdagavond en we worden vannacht opgehaald om,om 6uur het vliegtuig richting Curacao te nemen. We hebben eerst nog een tussenlanding op Trinidad&Tobego.
Nu de laatste uurtjes genieten van Suriname. We hebben hier echt een supertijd gehad en zullen ons heerlijke leventje hier echt wel gaan missen.
Om het schrikken alvast te voorkomen. We hebben natuurlijk tegen iedereen gezegd dat we hierheen gingen om af te vallen... Nou dat is niet helemaal gelukt... We zijn inmiddels behoorlijk wat kilotjes aangekomen en onze conditie is ook tot ver onder het nulpunt!
Maar over 2 maandjes zijn we weer helemaal terug en hopelijk op of onder ons oude gewicht!
Nou tot snel allemaal noh!
Bigi brassa mi gudu's